Bal des gehakts
Waarom toch altijd die agressie? Een antwoord op de vraag waar die agressieve gevoelens in een mens vandaan komen is niet makkelijk te geven. Ge...weld, we worden er steeds weer mee geconfronteerd, tot in de heilige boeken van religies toe. Ik herinner mij hoe in mijn jeugd gruwelijke teksten werden voorgelezen, zoals in deze psalm: “Welgelukzalig zal hij zijn, die uw kinderkens grijpen, en aan de steenrots verpletteren zal.” Niet zo gek dat ik een hekel kreeg aan de vaak bloedige psalmen. Maar ook deze tekst spreekt boekdelen: “Nu dan, doodt al wat mannelijk is onder de kinderkens; en doodt alle vrouw, die door bijligging des mans een man bekend heeft.” (Numeri 31:17)
Ik citeer uit de oude Statenvertaling, waarin sprake is van archaïsch (lees ouderwets) taalgebruik. Een bijbelvertaling die nog steeds in zwang is bij het reformatorische volksdeel. In deze taal ben ik grootgebracht met “de bal des gehakts” en al, maar heb mij, om in die termen te blijven, “mij te begeven op de dwalingen mijns weegs.”
Prof. dr. Jan Willem van Henten (Directeur Graduate School) wijst er terecht op dat in het debat over geweld en radicalisme regelmatig wordt betoogd dat religie geweld legitimeert of zelfs een belangrijke rol speelt als inspiratiebron van geweld. Tegelijkertijd is het volgens hem duidelijk dat religie, zowel binnen het christendom als daarbuiten, als een belangrijke bemiddelende en helende factor functioneert, die mensen helpt met ervaringen van geweld om te gaan. Naast het visioen van Jesaja of de zaligspreking van Jezus in Matteüs vinden we niet alleen gewelddadige woorden en metaforen in de Bijbel, maar ook negatieve stereotyperingen van mensen, en soms zelfs oproepen tot geweld.
Religie als een helende factor. Ik wil het graag geloven hoor, maar in de praktijk komt er niet zoveel van terecht. Niet zo verwonderlijk als kinderen overal ter wereld net als ik, met van die bloedige teksten worden grootgebracht. We komen overal gewelddadige gedeeltes tegen die verantwoordelijk zijn voor een cultuur die agressie predikt als zijnde normaal.
Ik ben eens gaan neuzen op de plank met boeken van Krishnamurti om te zien wat hij over de relatie religie/geweld zei en stuitte op deze citaten:
“Er zijn oneindig veel nationalistische en religieuze scheidslijnen tussen mensen, iedereen keert zich tegen de ander. Wat doe je als je deze enorme verwarring, deze immense smart, gadeslaat? Is er iemand die je kan zeggen wat je moet doen? – de priester, de specialist, de psycholoog? Ze hebben geen vrede of geluk, vreugde of leven in vrijheid tot stand gebracht. Waar moet je dat dan zoeken?”
En ”Ik ben lang in opstand geweest tegen alle dingen, tegen het gezag van anderen, tegen de aanwijzingen van anderen, tegen de kennis van anderen; ik wilde niets als waarheid aanvaarden tot ik zelf de waarheid had gevonden. Ik sprak de denkbeelden van anderen nooit tegen, maar ik weigerde aanvaarding van hun gezag, hun levensleer. Tot ik in die staat van opstand verkeerde, tot ik ontevreden raakte over alles, over elke leerstelling, over elk dogma en geloof, was ik niet bij machte de waarheid te vinden.”
Heel herkenbaar, deze staat van opstand. Verdriet dus bij de confrontatie met al dat zinloze geweld omdat ik mij realiseer dat geweld in ieder mens schuilt, en dat er soms weinig voor nodig is om door het dunne vernislaagje heen te breken. Op Facebook startte onlangs een discussie hierover en ben het eens met Jim van der Heijden die me schreef: “Laten we zeggen dat veel mensen een barrière hebben die ze niet over zullen gaan en dat veel mensen die barrière missen en dit gemis niet voelen.”
Vrede is een innerlijke toestand. Vrede zijn dus. Het gaat erom inzicht te krijgen in je eigen donkere kant en het besef dat geweld ook in jezelf zit. Ga maar eens eerlijk na hoe je vaak in het verkeer reageert. Ik ken prachtige, vredelievende mensen, maar die in het verkeer vaak duivels worden en eerlijk gezegd heb ik dat vroeger ook bij mijzelf gesignaleerd. Als tijd een relatief begrip is, verkeert de mensheid deels nog in de puberale, adolescente fase. Deels, omdat er steeds meer mensen zijn die bewust worden, zichzelf kennen en het geweld in deze wereld een halt toe willen roepen.
Het zijn de Ghandi’s van deze wereld.
Waarom toch altijd die agressie? Een antwoord op de vraag waar die agressieve gevoelens in een mens vandaan komen is niet makkelijk te geven. Ge...weld, we worden er steeds weer mee geconfronteerd, tot in de heilige boeken van religies toe. Ik herinner mij hoe in mijn jeugd gruwelijke teksten werden voorgelezen, zoals in deze psalm: “Welgelukzalig zal hij zijn, die uw kinderkens grijpen, en aan de steenrots verpletteren zal.” Niet zo gek dat ik een hekel kreeg aan de vaak bloedige psalmen. Maar ook deze tekst spreekt boekdelen: “Nu dan, doodt al wat mannelijk is onder de kinderkens; en doodt alle vrouw, die door bijligging des mans een man bekend heeft.” (Numeri 31:17)
Ik citeer uit de oude Statenvertaling, waarin sprake is van archaïsch (lees ouderwets) taalgebruik. Een bijbelvertaling die nog steeds in zwang is bij het reformatorische volksdeel. In deze taal ben ik grootgebracht met “de bal des gehakts” en al, maar heb mij, om in die termen te blijven, “mij te begeven op de dwalingen mijns weegs.”
Prof. dr. Jan Willem van Henten (Directeur Graduate School) wijst er terecht op dat in het debat over geweld en radicalisme regelmatig wordt betoogd dat religie geweld legitimeert of zelfs een belangrijke rol speelt als inspiratiebron van geweld. Tegelijkertijd is het volgens hem duidelijk dat religie, zowel binnen het christendom als daarbuiten, als een belangrijke bemiddelende en helende factor functioneert, die mensen helpt met ervaringen van geweld om te gaan. Naast het visioen van Jesaja of de zaligspreking van Jezus in Matteüs vinden we niet alleen gewelddadige woorden en metaforen in de Bijbel, maar ook negatieve stereotyperingen van mensen, en soms zelfs oproepen tot geweld.
Religie als een helende factor. Ik wil het graag geloven hoor, maar in de praktijk komt er niet zoveel van terecht. Niet zo verwonderlijk als kinderen overal ter wereld net als ik, met van die bloedige teksten worden grootgebracht. We komen overal gewelddadige gedeeltes tegen die verantwoordelijk zijn voor een cultuur die agressie predikt als zijnde normaal.
Ik ben eens gaan neuzen op de plank met boeken van Krishnamurti om te zien wat hij over de relatie religie/geweld zei en stuitte op deze citaten:
“Er zijn oneindig veel nationalistische en religieuze scheidslijnen tussen mensen, iedereen keert zich tegen de ander. Wat doe je als je deze enorme verwarring, deze immense smart, gadeslaat? Is er iemand die je kan zeggen wat je moet doen? – de priester, de specialist, de psycholoog? Ze hebben geen vrede of geluk, vreugde of leven in vrijheid tot stand gebracht. Waar moet je dat dan zoeken?”
En ”Ik ben lang in opstand geweest tegen alle dingen, tegen het gezag van anderen, tegen de aanwijzingen van anderen, tegen de kennis van anderen; ik wilde niets als waarheid aanvaarden tot ik zelf de waarheid had gevonden. Ik sprak de denkbeelden van anderen nooit tegen, maar ik weigerde aanvaarding van hun gezag, hun levensleer. Tot ik in die staat van opstand verkeerde, tot ik ontevreden raakte over alles, over elke leerstelling, over elk dogma en geloof, was ik niet bij machte de waarheid te vinden.”
Heel herkenbaar, deze staat van opstand. Verdriet dus bij de confrontatie met al dat zinloze geweld omdat ik mij realiseer dat geweld in ieder mens schuilt, en dat er soms weinig voor nodig is om door het dunne vernislaagje heen te breken. Op Facebook startte onlangs een discussie hierover en ben het eens met Jim van der Heijden die me schreef: “Laten we zeggen dat veel mensen een barrière hebben die ze niet over zullen gaan en dat veel mensen die barrière missen en dit gemis niet voelen.”
Vrede is een innerlijke toestand. Vrede zijn dus. Het gaat erom inzicht te krijgen in je eigen donkere kant en het besef dat geweld ook in jezelf zit. Ga maar eens eerlijk na hoe je vaak in het verkeer reageert. Ik ken prachtige, vredelievende mensen, maar die in het verkeer vaak duivels worden en eerlijk gezegd heb ik dat vroeger ook bij mijzelf gesignaleerd. Als tijd een relatief begrip is, verkeert de mensheid deels nog in de puberale, adolescente fase. Deels, omdat er steeds meer mensen zijn die bewust worden, zichzelf kennen en het geweld in deze wereld een halt toe willen roepen.
Het zijn de Ghandi’s van deze wereld.
“Vrede is”, zei Omraam Mikhael Aivanhov “het laatste dat een mens kan bereiken.
Waarachtige vrede is een spirituele toestand.
Observeer, en je zult zien dat iedereen altijd denkt de vrede op aarde te kunnen brengen door de onderdrukking van iets of iemand buiten hemzelf.
Vrede is een innerlijke toestand, en kan nooit bereikt worden door het uitschakelen van uitwendige factoren.
Het is onmogelijk dit uit te leggen aan degenen die nog te jong zijn.
Waarachtige vrede is een spirituele toestand die je niet kunt verliezen, zodra je hem verworven hebt.” (1)
Dus, vrede op deze aardkloot betekent vrede met je medeweggebruikers, je buren! Krijgt de rijdende rechter het ook minder druk.
Ik droom van de duif, van innerlijke vrede, wereldvrede.
Vredige jaarwisseling.
(©)DivyamAat de Kwant
(1) Omraam Mikhael Aivanhov. In naam van de Duif: innerlijke vrede, wereldvrede. Prosvata Hoevelaken
Waarachtige vrede is een spirituele toestand.
Observeer, en je zult zien dat iedereen altijd denkt de vrede op aarde te kunnen brengen door de onderdrukking van iets of iemand buiten hemzelf.
Vrede is een innerlijke toestand, en kan nooit bereikt worden door het uitschakelen van uitwendige factoren.
Het is onmogelijk dit uit te leggen aan degenen die nog te jong zijn.
Waarachtige vrede is een spirituele toestand die je niet kunt verliezen, zodra je hem verworven hebt.” (1)
Dus, vrede op deze aardkloot betekent vrede met je medeweggebruikers, je buren! Krijgt de rijdende rechter het ook minder druk.
Ik droom van de duif, van innerlijke vrede, wereldvrede.
Vredige jaarwisseling.
(©)DivyamAat de Kwant
(1) Omraam Mikhael Aivanhov. In naam van de Duif: innerlijke vrede, wereldvrede. Prosvata Hoevelaken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten