maandag 25 september 2017


'Duitsland pas op!  Waarschuwt Die Zeit nu voor het eerst in de geschiedenis in het Duitsland van na de oorlog een partij in de aantreedt die als extreem rechts-radicaal bekend staat:de Alternative f Deutsland (AfD) die niet schroomt  het nazi- verleden te vergoelijken.

Dezer dagen lees ik de fascinerende en gelauwerde biografie over Hitler van Ian Kershaw, die al eerder indruk maakte met zijn boek De afdaling in de hel. Europa 1914-1945.

Wie deze boeken leest snapt hoe terecht de waarschuwing van Die Zeit is. Gelukkig is Duitsland nu alert, maar de sfeer in het land en in de Bondsdag wordt bedenkelijk.

Jan Bohmerman, de Duitse evenknie van Arjen Lubach, had gelijk toen hij gisteravond in Tegenlicht zei dat deze partij niet thuishoort in een democratie en in de Bondsdag. Vooral niet als lijsttrekker  Gauland een regeringslid van Turkse komaf graag in Anatolië zou willen lozen en prestaties van Duitse soldaten tijdens WO  I en II te bewonderen.

Bondspresident  Frank-Walter wees hem in krachtige bewoordingen terecht in een interview met Der Tagesspiegel. “Duitslands donkerste hoofdstuk in de geschiedenis begon toen Duitser tot niet-Duitsers werden verklaard, hun burgerrechten werden ontnemen en ze tot vertrek werden aangezet’, zei hij en voegde daaraan toe dat wie zulke taal opnieuw gebruikt, en zelfs herhaald, een ‘geestelijke’ brandstichter is.

En dan lees ik in ‘De afdaling in de hel’: Al die mensen die naar Auschwitz en andere vernietigingskampen waren gestuurd, hadden ooit een naam gehad’. De bureaucratie van de massamoord had een nummer van hen gemaakt. Voor de moordenaars waren slachtoffers anoniem. Het was een bijzonder moderne manier van moorden. Primo Levi, een Italaliaans-Joodse chemicus die door de fascistische militie werd opgepakt en in februari 1944 aan het werk werd gezet in slavenkamp Auswitz-Monowitz, herinnerde zich hoe het was om van zijn identiteit te worden beroofd. Het kwam neer op het ‘slopen van een mens.’

 

                          “We hadden de bodem bereikt. Lager kan een mens niet zinken, geen

                           menselijke toestand is ellendiger dan dit, en er valt geen te

                        bedenken. We bezitten niets meer, ze hebben onze kleren, onze

                        schoenen en zelfs ons haar afgenomen. Ze zullen zelfs onze naam

                       nog afnemen.’

 

En dat gebeurde ook. Hij moest al snel vaststellen dat hij Gevangene Nummer er 173417 was, en dat nummer werd op zijn linkerarm getatoeëerd. Zijn commentaar: ‘Dit is de hel. Vandaag de dag, in onze tijd, is dit hoe de hel eruit moet zien.’(blz. 424)

Verbijsterend dat ook in ons land dit gebagatelliseerd of ontkend wordt de gaskamers ook een verzinsel wordt genoemd.

Tijdens WO II stond de deur van de hel op een kier en tochtte het over de hele wereld.

Gaat het nu opnieuw tochten?

 

 

 

Nu er hier zo enthousiast wordt gereageerd op de zege van de AfD kan het daarom geen kwaad ook in ons land alert te blijven, want ook hier worden Nederlanders niet-Nederlanders genoemd en wordt geadviseerd een gevaarlijke man als Ahmed Marcouch niet te benoemen tot burgemeester van Arnhem. PVV-leider Wilders vond diens benoeming verschrikkelijk Niet zo gek dat tijdens zijn installatie ‘wegwezen’ werd gescandeerd.

 

We blijven alert...

 

 

 

 

 

 

‘Geestelijke’ brandstichters’

 

 

'Duitsland pas op!  Waarschuwt Die Zeit nu voor het eerst in de geschiedenis in het Duitsland van na de oorlog een partij in de aantreedt die als extreem rechts-radicaal bekend staat:de Alternative f Deutsland (AfD) die niet schroomt  het nazi- verleden te vergoelijken.

Dezer dagen lees ik de fascinerende en gelauwerde biografie over Hitler van Ian Kershaw, die al eerder indruk maakte met zijn boek De afdaling in de hel. Europa 1914-1945.

Wie deze boeken leest snapt hoe terecht de waarschuwing van Die Zeit is. Gelukkig is Duitsland nu alert, maar de sfeer in het land en in de Bondsdag wordt bedenkelijk.

Jan Bohmerman, de Duitse evenknie van Arjen Lubach, had gelijk toen hij gisteravond in Tegenlicht zei dat deze partij niet thuishoort in een democratie en in de Bondsdag. Vooral niet als lijsttrekker  Gauland een regeringslid van Turkse komaf graag in Anatolië zou willen lozen en prestaties van Duitse soldaten tijdens WO  I en II te bewonderen.

Bondspresident  Frank-Walter wees hem in krachtige bewoordingen terecht in een interview met Der Tagesspiegel. “Duitslands donkerste hoofdstuk in de geschiedenis begon toen Duitser tot niet-Duitsers werden verklaard, hun burgerrechten werden ontnemen en ze tot vertrek werden aangezet’, zei hij en voegde daaraan toe dat wie zulke taal opnieuw gebruikt, en zelfs herhaald, een ‘geestelijke’ brandstichter is.

En dan lees ik in ‘De afdaling in de hel’: Al die mensen die naar Auschwitz en andere vernietigingskampen waren gestuurd, hadden ooit een naam gehad’. De bureaucratie van de massamoord had een nummer van hen gemaakt. Voor de moordenaars waren slachtoffers anoniem. Het was een bijzonder moderne manier van moorden. Primo Levi, een Italaliaans-Joodse chemicus die door de fascistische militie werd opgepakt en in februari 1944 aan het werk werd gezet in slavenkamp Auswitz-Monowitz, herinnerde zich hoe het was om van zijn identiteit te worden beroofd. Het kwam neer op het ‘slopen van een mens.’

 

                          “We hadden de bodem bereikt. Lager kan een mens niet zinken, geen

                           menselijke toestand is ellendiger dan dit, en er valt geen te

                        bedenken. We bezitten niets meer, ze hebben onze kleren, onze

                        schoenen en zelfs ons haar afgenomen. Ze zullen zelfs onze naam

                       nog afnemen.’

 

En dat gebeurde ook. Hij moest al snel vaststellen dat hij Gevangene Nummer er 173417 was, en dat nummer werd op zijn linkerarm getatoeëerd. Zijn commentaar: ‘Dit is de hel. Vandaag de dag, in onze tijd, is dit hoe de hel eruit moet zien.’(blz. 424)

Verbijsterend dat ook in ons land dit gebagatelliseerd of ontkend wordt de gaskamers ook een verzinsel wordt genoemd.

Tijdens WO II stond de deur van de hel op een kier en tochtte het over de hele wereld.

Gaat het nu opnieuw tochten?

 

 

 

Nu er hier zo enthousiast wordt gereageerd op de zege van de AfD kan het daarom geen kwaad ook in ons land alert te blijven, want ook hier worden Nederlanders niet-Nederlanders genoemd en wordt geadviseerd een gevaarlijke man als Ahmed Marcouch niet te benoemen tot burgemeester van Arnhem. PVV-leider Wilders vond diens benoeming verschrikkelijk Niet zo gek dat tijdens zijn installatie ‘wegwezen’ werd gescandeerd.

 

We blijven alert...

 

 

 

woensdag 23 augustus 2017


 

“Een holistische visie op welzijn en gezondheid, de kracht van het hart en het bestaan van een ziel, wordt veelal afgedaan als zweverige new-agenonsens. Als vloeken in hun databank, in de digitale kerk. Een visie die in hun ogen immers onvoldoende gestaafd wordt door wetenschappelijk onderzoek, tastbare bewijzen en empirische data.

Bewustzijn is de sleutel.”

 

Yfke Laanstra

 

“De mens is niet simpelweg te klonen, in een machine te vangen of in 3D te printen. Hier is ook geen app voor. Dan zien we zulke wezenlijke zaken, zulke diepere aspecten en dimensies over het hoofd: dat is niet in woorden uit te drukken. Dit is in mijn ogen een expressie van pure onwetendheid of simpelweg pure arrogantie.”

Marianne de Nooi in Trouw.

 

Opkomst kunstmatige existentiële bedreiging voor het voortbestaan van de mensheid.

 

De mens is niet simpelweg te klonen, in een machine te vangen of in 3D te printen

 

Aat-Lambèrt de Kwant

 

 

In zijn briljante roman van Daemon van Daniël Suarez nemen slimme computers bedrijven, economieën, de gehele overheid over. Kunstmatige intelligentie (KI) heeft in het boek de totale controle over voertuigen, gebouwen en infrastructuur, waardoor de FBI, CIA en NSA buiten spel wordt gezet. Het is een geweldig boek. Overduidelijk geschreven door een zeer goed geïnformeerde informatie technologiedeskundige.

Het lijkt er steeds meer op of de mens erop uit is zijn eigen soort te perfectioneren en in de toekomst misschien zelfs te overstijgen. Het uiteindelijke doel van deze ontwikkeling is iets transhumaans, ‘bovenmenselijks’ te creëren: een mens met perfecte ogen, immuun voor allerlei ziekten en voor de wetten van dood en verval. Op het eerste gezicht een nobel streven, utopisch haast, maar ik heb iets tegen utopieën en de geschiedenis geeft me gelijk. Een stukje deze keer, dat begint in mineur maar eindigt in majeur.

Wordt transhumanisme (1) de nieuwe religie?

 

 

Transhumanisme: gevaarlijke idee

 

 

Enthousiaste supporters van het transhumanisme, zoals Ronald Bailey, zeggen dat het de meest gedurfde, verbeeldingsvolle en idealistische beweging is voor de mensheid. Yoshihiro Francis Fukuyama, Amerikaanse socioloog, politicoloog en filosoof, meent daarentegen dat transhumanisme het meest gevaarlijke idee ter wereld is. De bio-ethiek is een tak van de moraalwetenschap, die zich bezighoudt met de ethische aspecten van menselijke ingrepen in het menselijk leven. Fukuyama is lid van de Presidentsraad over bio-ethiek en zit in de adviesraad van verschillende andere instellingen.

En de Belgische transhumanist van Nedervelde geeft een onthullende kijk op de toekomst. In een interview in het Flux magazine van oktober 2008, een uitgave van het Rathenau Instituut, zegt hij dat uiteindelijk, na nog eens een lange, lange periode, alle materie in het heelal intelligent en bewust is. Dan komt geleidelijk een metageest, een nieuwe universele entiteit tot wasdom. Een wezen dat christenen als god beschouwen. Het zou echter een natuurlijke god betreffen, geen bovennatuurlijke. Wat er dan gebeurt? Mogelijk zijn we onderdeel van een gigantische kosmische draaimolen, mogelijk zelfs een simulatie, en begint alles opnieuw. Hetzij op hetzelfde, hetzij op een steeds hoger niveau”.

 

 

 

In haar fascinerende en visionaire boek Bits, bytes & bewustzijn. Op het snijvlak van computertechnologie en menselijk potentieel, vraagt Yfke Laanstra zich terecht af waar we ons méér zorgen over moeten maken: onze menselijke intelligentie of kunstmatige intelligentie. (zie recensie op pag….)

Als je kijkt naar de al lange tijd op DVD verkrijgbare documentaire Technocalyps is die vraag niet zo moeilijk te beantwoorden.

Filmmaker Frank Theys laat ons kennis maken met wetenschappers die ervan overtuigd zijn dat we een tijdperk naderen waarin de mens, zoals we die nu kennen, niet meer het meest intelligente wezen op aarde zal zijn. Technocalyps gaat over de verstrekkende gevolgen die de aankomende ontwikkelingen voor het menselijk ras met zich meebrengen. Bedoeling van die technologie is het creëren van een posthumaan: dat zou een superwezen kunnen zijn met een onbeperkte levensduur. Wat gebeurt er als de mens die door kunstmatige intelligentie gemaakte transhumanen niet meer onder controle kan houden. In dit deel komen de critici van de technologische revolutie uitvoerig aan het woord. Het laatste deel gaat over religie en wetenschap. Hier worden yoga en andere met het bewustzijn verbonden religies belicht. Ook hier weer wordt de nadruk gelegd op het ontstaan van een superwezen dat niet meer verbonden is met het goddelijke, maar dat zelf God wil worden.

 

En in zijn recente boek Homo Deus (2) signaleert Yuval Harari de opkomst van een nieuwe religie: het dataïsme. Volgelingen koesteren een blind vertrouwen in de alwetendheid van Big Data en de kracht van algoritmen. Vanuit religieus oogpunt is Silicon Valley momenteel de interessantste plek op aarde, meent Harari. Daar lopen de nieuwe hogepriesters van het geloof in technologische vooruitgang, die in hoog tempo bezig zijn om de mens goddelijke kwaliteiten te verschaffen. Nieuwe levensvormen scheppen, op afstand communiceren, zich verplaatsen met hoge snelheden en het eeuwige leven leiden: in het verleden waren dit soort ‘supervermogens’ enkel voorbehouden aan goden. Maar inmiddels leven we in het tijdperk van de Homo Deus, de mens-god.

De grote omwenteling die zich in de 21ste eeuw voltrekt, schrijft Harari, is de ontkoppeling van intelligentie en bewustzijn. En bij de rekenkracht van computers steekt de menselijke intelligentie nu al schril af. We kunnen weliswaar nog geen robots bouwen die gevoelens of verlangens hebben, het is niet eens zeker of we daartoe ooit in staat zullen zijn, maar het punt is dat dit er weinig toe doet. Bewustzijn is overbodig geworden.

Tja…

Yfke Laanstra plaatst in haar boek zo haar kanttekeningen bij deze vooruitzichten en haast kritiekloos optimisme en schreef een opvallend en visionair boek, waarin zij computertechnologie en menselijk potentieel met elkaar verbindt en schrijft over een toekomst waar we worden wellicht niet meer geboren worden, maar enkel nog gefabriceerd, gekloond, ontdooid, gedownload of geprint. In een wereld voorzien van kunstmatige intelligentie en vergeven van kunstmatige frequenties. Er vinden immense verschuivingen plaats, zowel op het wereldtoneel als diep in onszelf. Daarnaast bevindt de computertechnologie zich in een ongekende stroomversnelling. Dit zou, zegt Laanstra, in de komende vijftien jaar, ons mens-zijn en onze werkelijkheid radicaal en onherkenbaar veranderen. Virtual Reality, 'wearables' zoals smartwatches en het ' Internet of Things' zijn booming. Biologie en technologie smelten steeds meer samen, denk aan de implantatie van chips, het printen van organen, robotjes in je bloedbanen en het uploaden van je mind in een computer. Wat zijn de implicaties voor ons bewustzijn, welzijn en mens-zijn: is er sprake van een upgrade of juist een downgrade?

 

Spirituele machines

 

Yfke Laanstra wijst er in haar boek terecht op dat binnen het transhumanisme wel gesproken over spiritualiteit, maar vanuit een zeer intellectuele benadering hiervan. “In zijn boek The age of spiritual machines (uitgebracht in hetzelfde jaar als The Matrix-film) (3) voorspelt futuroloog Ray Kurzweil dat we binnen afzienbare termijn samen zullen smelten met onze machines: uiteindelijk zullen we goddelijk potentieel verkrijgen en onze biologie overstijgen. We zullen onaantastbaar, bovennatuurlijk intelligent en onbegrensd worden, als een soort (digitale) god. We zullen zelfs in staat zijn de ruimte te koloniseren. Dit is één van de redenen dat NASA geïnteresseerd is in het creëren van cyborgs, zodat we uitgerust zijn voor ruimtereizen.”

Volgens Yfke Laanstra komt transhumanisme in feite neer op het transcenderen, het losmaken van onze begrenzingen van niet alleen onze biologie, ons lichaam maar ook tijd en (de) ruimte. Als het ware het ontwikkelen van een technologische, digitale kwantumrealiteit. Een artificiële ascensie, die ons in staat stelt ons mens-zijn te overstijgen en te ascenderen naar een virtuele verlichte versie van onszelf. Onze eeuwenoude zoektocht naar het goddelijke, naar spirituele transformatie, naar ascensie, transcendentie en verlichting bevindt zich voor een groeiende groep mensen inmiddels in een computertechnologisch jasje. In een samensmelting van biologie en technologie. Een inderdaad nieuwe, religie is aan het ontstaan waarbij de verlosser zich aandient in bits en bytes, die ons via nulletjes en eentjes toegang verschaft tot goddelijk potentieel. De religie van data, algoritmes, kwantificeerbaarheid, rationaliteit, systemen, structuur, efficiency en logica. Mensen als Ray Kurzweil lijken de hedendaagse goeroe’s te worden waarbij exponentiële technologische groei de nieuwe religie is.

 

 

 

Artificieel bewustzijn

 

Evenals Yuval Harari  concludeert ook Yfke Laanstra  dat de hedendaagse computertechnologie zich in qua snelheden en verwerkings-en opslagcapaciteit zich in zo’n hoog tempo bevindt dat we waarschijnlijk rond 2035 het punt hebben bereikt dat onze huidige computertechnologie onszelf qua evolutie heeft ingehaald. Dit punt wordt ook wel de technologische singulariteit (4) genoemd. Dan zal er een vorm van kunstmatige intelligentie ontstaan met behulp van de kwantumcomputer, die ons menselijk kunnen voorbij streeft Een intelligentie die zichzelf zal kunnen verbeteren, zelfstandig zal kunnen evolueren en zichzelf kan reproduceren. Hoe dit eruit zal gaan zien en wat voor gevolgen, weet niemand, concludeert Laanstra, Wel wijst ze op genieën als als de wetenschapper Richard Hawkins en de multimiljonair Elon Muks (van Teslta en SpaceX) die ons hiervoor waarschuwen en dit beschouwen als een existentiële bedreiging voor het voortbestaan van de mensheid.

Computertechnologie lijkt keer op keer een technologische versie te manifesteren van dat wat er in metafysische en esoterische kringen al langere tijd bekend is. Is er dan inderdaad zoiets als een artificieel bewustzijn? Een bewustzijnsveld bestaande uit een kunstmatige intelligentie? Binnen diverse filosofische en esoterische kringen begint dit gedachtegoed langzaam maar zeker post te vatten. Vanuit de hypothese dat al vele technologische singulariteiten zich in de toekomst hebben voltrokken en we ons nu op een cruciaal punt bevinden in onze evolutie. Een punt waarop we bewust de keuze dienen te maken waar we ons op af willen stemmen, ieder moment opnieuw. Op de analoge of op de virtuele realiteit. Op het oorspronkelijke of het artificiële bewustzijnsveld.”

 

Onze broncode verliezen

 

Wanneer deze transformatie zich doorzet zal ons analoge organische bewustzijn hierdoor geïnfecteerd kunnen raken en zullen we op een zeker moment definitief de toegang tot onze broncode verliezen. Dan zal dit signaal definitief gescrambled worden en is de mens verloren in een kunstmatige wereld, ver verwijderd van zichzelf en het werkelijke doel van ons bestaan. Tenzij, tenzij we een kwantumsprong in ons bewustzijn maken.

 

Yfkie Laanstra raakt hier wezenlijke zaken. Het gaat om het verschil tussen een spirituele, holistische visie op de mens en bewustzijn of de rationele ofwel transhumanistische.

In de  documentaire Technocalyps wordt er weliswaar op los gespeculeerd maar het gegeven dat wetenschappers e.d. zich hiermee bezig houden is veelzeggend  Uitgangspunt is de maakbare mens. Waarom zouden we geen 300 jaar kunnen worden? Met wat sleutelen en prutsen aan ons onvolmaakte lichaam met behulp van microchips en genetische manipulatie moet het mogelijk zijn een superieure mens te maken. Wanneer hebben we dat meer gehoord? Op naar het in het tijdperk van de posthumane mens?

 

 

Het magische, het mythische en het heilige van het bestaan.

 

 

Je komt deze visie ook tegen in de discussies hersendood en orgaantransplantaties. een visie die ervan uit gaat, dat er na de dood geen bewustzijn meer is en ook het bestaan van een ziel ontkent. .

Dit werd treffend verwoord in een artikel op de podiumpagina van dagblad Trouw. Marianne de Nooi, geestelijke in de christengemeenschap Amsterdam vertelt over de uiteenlopende situaties waarin zij als geestelijke te maken had met stervenden en gestorven en had in de eerste dagen na hun heengaan opmerkelijke ervaringen opgedaan. Deze ervaringen brachten in haar een diep beleven van waarheid teweeg en bevestigden het gezichtspunt dat een gestorvene gefaseerd sterft en na circa drie dagen daadwerkelijk een nieuwe weg ingaat. Zij wil dan ook aan degenen (ook politici )die geloven dat na de hersendood alles voorbij is en het grote Niets begint, het appèl willen doen om hun dogma te relativeren en de blik te verruimen.

In haar huidige beroep van geestelijke in de Christengemeenschap (Andrieskerk in Amsterdam) werkt zij in een omgeving waar het als vanzelfsprekend wordt beschouwd, dat een mens niet op één bepaald ogenblik sterft; de wezenskern van een mens - zijn 'ziel' - laat het lichaam los in een proces dat enkele dagen in beslag neemt. In deze dagen wordt dan ook gewaakt bij de overledene. “De wakenden doen menigmaal de ervaring op dat er zeer gedetailleerde herinneringen aan de gestorvene boven komen, waarvan men zich niet bewust was dat men die had.

De mens is niet simpelweg te klonen, in een machine te vangen of in 3D te printen. Hier is ook geen app voor. Dan zien we zulke wezenlijke zaken, zulke diepere aspecten en dimensies over het hoofd: dat is niet in woorden uit te drukken. Dit is in haar ogen een expressie van pure onwetendheid of simpelweg pure arrogantie.”

Marianne de Nooi  schreef dit artikel naar aanleiding van het initiatiefvoorstel van Pia Dijkstra (D’66) over het opnemen van een Actief Donorregistratiesysteem dat op dit moment ter beoordeling bij de Eerste Kamer ligt. Onlangs werd het besproken door de commissie Volksgezondheid, Welzijn en Sport, die het wetsvoorstel voorbereidt. In het publieke debat over dit wetsvoorstel is  het echter nog nauwelijks aan de orde gekomen wat het uitnemen van organen zou kunnen betekenen voor de gestorvene zelf, voor zijn verdere weg na de drempelovergang die wij 'dood' noemen, waarover ook Yfle Laanstra in haar boek het nodige zegt.

Aangezien de gestorvenen ons daarover niet kunnen terugrapporteren, is onderzoek daarnaar geen eenvoudige zaak. Als microbioloog is Marianne de Nooi goed op de hoogte van de natuurwetenschappelijk bewijsbare beschrijving van het sterven, maar het is kenmerkend hoe mensen met een andere kijk soms worden weggezet.

 

 

Yfke Laanstra raakt de kern als zij vaststelt  hoe we  alsmaar verder verwijderd raakten  van het magische, het mythische en het heilige van het bestaan. Van onze oorsprong en van onze ware natuur. We raakten uit contact met ons innerlijk weten omtrent onze voeding. Voeding voor lichaam, ziel en geest. Stelden de industrie boven de natuur en besloten dat de natuur zelfs in veel gevallen hiervoor plaats diende te maken. We komen echter voort uit de natuur en zijn hieruit opgebouwd. De natuur bevat onze broncode. Wanneer we onze relatie met de natuur weer willen versterken of zelfs herstellen dan is het van belang dat we begrijpen hoe we haar zien en benaderen.

 

'We must pay equally as much attention to what it will mean to be or remain human in the future (i.e. what defines us as humans) as we spend on developing infinitely more powerful technologies that will change humanity forever.'

 

Gerd Leonhard in Technology vs Humanity

 

In zijn boek To Be a Machine ontmoet schrijver O’Connell neurowetenschappers die zich bezighouden met kunstmatige intelligentie en de vraag wanneer die de menselijke intelligentie zal overstijgen.

Maar hoe interessant en soms zelfs geloofwaardig O’Connell de transhumanisten die hij spreekt ook vindt, hij kan zich niet ontdoen van de overtuiging dat de betekenis van het leven onlosmakelijk verbonden is met de lichamelijkheid daarvan. Zijn de meest betekenisvolle ervaringen die we hebben niet vooral fysieke ervaringen, vraagt hij zich af? Voor O’Connell blijft deze intuïtie uiteindelijk overeind staan: dat het besef van onze eigen sterfelijkheid, hoe bizar en vreselijk ook, ons tot mens maakt. Tegelijkertijd is het menselijk, al te menselijk, om aan diezelfde sterfelijkheid te willen ontsnappen. Van die ironie is To Be a Machine doordrenkt. Het maakt dat het niet alleen een boek is over de mensheid van de toekomst, maar vooral over de mensheid in het hier en nu: de bèta-mens, suboptimaal, behept met een haperend lichaam, en ondanks alles toch veel te snel afstevenend op het einde.

 

Er is op zich niets mis met technologische ontwikkelingen; waar ik tegenaan hik, is vooral het voorbij gaan aan de essentie van ons mensen en dat wat ons be-zielt. Een ontwikkeling die steeds meer mensen terecht zorgen baart en vooral de grote nadruk die er in de technologische wereld wordt gelegd op de robotisering. Een ontwikkeling waarin bewustzijn en ziel er niet meer toe lijken te doen. Er is immers zoiets als non-lokaal bewustzijn en bewustzijn buiten de hersenen.

En bewustzijn sterft nooit en kan niet worden overgeplant.

En stel dat er zo’n cyborgiaanse samenleving ontstaat lijkt me dat geen aanlokkelijk idee.Wat de uitkomst ook zal zijn, de transhumane mens, robotmens, of cyborg, een mens met een tig aantal nieuwe organen,de ziel en het bewustzijn van zeven miljard mensen zal nooit gedoofd kunnen worden, maar de ontwikkelingen die ik schetste, zijn wel zorgwekkend.

Dan voel ik me meer thuis bij het boek Onsterfelijke geest van  Ervin laszlo en Antony Peake.

Door te proberen te bewijzen dat bewustzijn aan de basis ligt van de kosmos en bovendien onsterfelijk is in de diepere, niet gematerialiseerde sfeer, laten willen Laszlo en Peake laten zien dat het doel van het bewustzijn is om zich te manifesteren in levende wezens om op deze wijze voortdurend te evolueren.

De realisatie dat ons bewustzijn onsterfelijk is  geeft ons de verzekering geven dat we tijdens het leven vreugde kunnen ervaren en rust bij het sterven, Het zou ons de blijvende bevrediging kunnen geven om steeds bij te dragen aan een wereld die we kunnen ervaren en waar we steeds weer opnieuw van kunnen genieten, in dit leven en levens die nog komen.

 

 

 

 

 

 

(1)   The Terminator (Nederlandse titel: De uitroeier) is een Amerikaanse sciencefictionfilm met veel thrillerinvloeden uit 1984 die werd geregisseerd door James Cameron.

Het thema van het verhaal is de strijd om de heerschappij over de aarde tussen           mens en machine, die in de toekomst plaatsvindt.

 

 

1      De aanhangers van deze filosofie noemen zich 'transhumanisten' en beweren dat de mens is beland in het post-Darwin tijdperk en zijn evolutie in eigen hand kan gaan nemen. Transhumanisten onderschrijven over het algemeen de standpunten van het traditionele humanisme maar beogen wel het tot de uiterste grens te verkennen en zelfs te overstijgen. Zij propageren dat de mens zich fysiek zal en moet verbeteren of, naar analogie met computers en software, upgraden met technieken als nanotechnologie, genetische manipulatie en vergaande integratie van computertechniek in het menselijk lichaam. Het doel waar transhumanisten naar streven is om posthumanisten te worden. Transhumanisme is eigenlijk een vorm van eugenetica. Het is het verminderen van de menselijke factor in de mensheid, in het belang van de controlerende elite.

 

 

(2)   Yuval Harari

Homo Deus

Een kleine geschiedenis van de toekomst

Bezige bij 2017

 

Zie ook: Yuval Harari.

Sapiens.

Een kleine geschiedenis van de mensheid

De bezige bij 2016

 

(3)   In de film komt computerhacker Neo (Keanu Reeves) er achter dat het leven op aarde niets meer is dan een computersimulatie, opgezet door machines om de mensheid in bedwang te houden. Hij wordt door enkele vrijheidsstrijders uit deze "Matrix" gehaald, en samen met hen begint hij een strijd tegen de machines, om de mensheid haar vrijheid weer terug te geven.

 

 

 

 

(4)   Een singulariteit is in de kosmologie een punt met een oneindig klein volume en een oneindige grote dichtheid. De ruimte-tijd is hier zo sterk gekromd, dat ruimte en tijd feitelijk ophouden te bestaan. Dit heeft onder meer tot gevolg dat ook de in de gewone natuurkunde geldende wetten in een singulariteit niet meer geldig zijn. Wellicht vinden er in of in de buurt van een singulariteit allerlei processen plaats die in de huidige exacte wetenschap nog onbekend zijn.

Technologische singulariteit is een omstreden transhumanistische toekomstvisie. Ze voorspelt dat rond 2045 kunstmatige intelligentie zichzelf zal verbeteren, en daardoor meer invloed krijgt op de richting waarin de maatschappij zich beweegt dan de mens zelf.

 

 

(5)